شمع ، منبع نور در حال حاضر بيشتر براي اهداف تزئيني و تشريفاتي استفاده مي شود ، شامل موم ، پيه يا مواد آهسته سوز مشابه ، معمولاً به شكل استوانه اي اما در بسياري از طرح هاي خيالي ساخته شده و يك فتيله فيبري را در بر گرفته و اشباع مي كند.

شمع ها يكي از اولين اختراعات جهان باستان بودند ، همانطور كه توسط شمعداني از مصر و كرت نشان داده شده است كه حداقل 3000 سال قبل از ميلاد مسيح نشان داده شده است. در قرون وسطي اروپا شمع هاي پيه مورد استفاده گسترده اي قرار گرفتند: در فهرست ماليات پاريس از 1292 ، 71 شمعدان يا شمعدان ساز نامگذاري شده است.

در قرن نوزدهم ، شيميدان فرانسوي ، ميشل اوژن شورول ، اسيد چرب را از گليسيرين چربي جدا كرد تا اسيد استئاريك توليد كند ، كه از آن مي توان شمع هاي برتر تهيه كرد. فرآيندهاي جديد براي توليد سهام شمع پي در پي ظاهر شد. علاوه بر استئارين ، دو منبع مهم ديگر نيز يافت شد: اسپرماستي ، از حفره سر نهنگ اسپرم و موم پارافين ، از نفت. تركيبي از پارافين و اسيد استئاريك به سهام اصلي شمع تبديل شد.

ماشين آلات قالب سازي شمع ، كه در قرن 19 نيز توسعه يافت ، شامل رديف قالب هايي در مخزن فلزي است كه متناوبا گرم و سرد مي شوند. پس از سرد شدن قالب ها ، شمع ها توسط پيستون ها خارج مي شوند. قرقره هاي فتيله اي از پايين دستگاه از طريق پيستون ها عبور داده مي شوند تا از قالب شمع عبور كنند. با بيرون انداختن شمع هاي سرد شده ، فتيله ها بريده مي شوند.

شمع استاندارد يا بين المللي اندازه گيري شدت منبع نور است. در ابتدا به عنوان يك شمع يك پوندي از موم اسپرم تعريف شده بود كه با سرعت 120 دانه در ساعت مي سوزد. اين شدت نور در سال 1921 از نظر لامپ هاي رشته اي استاندارد شد و ديگر از شمع ها براي مرجع استفاده نمي شود.

شمع هاي مدرن در طيف گسترده اي از رنگ ها ، اشكال و اندازه ها توليد مي شوند. موم زنبور عسل و موم خشخاش گاه به عنوان افزودني استفاده مي شود و برخي از شمع ها معطر مي شوند. شمع سازي به يك سرگرمي محبوب تبديل شده است.

بسياري از ما اخيراً بيش از هر زمان ديگري شمع مي سوزانيم. شمع ها در بسياري از فرهنگ ها يك سنت هستند ، تكيه گاه اصلي در بسياري از خانه ها و حتي تجملاتي است كه با خود و ديگران رفتار مي كنيد ، اما آيا سوزاندن آنها فوايد واقعي دارد؟ به خصوص در زماني مانند اكنون ، كه بسياري از ما بيش از يك ماه در قرنطينه بوده ايم ، آيا شمع ها مي توانند واقعاً بر احساس ما در مورد فضاي ما تأثير بگذارند؟

كريسا چالكيا ، روانشناس و درمانگر رفتاري شناختي معتبر ، گفت: "از نظر علمي ثابت شده است كه شمع هاي معطر مي توانند نقش اساسي در تأثيرات فيزيولوژيكي خلق و خو ، استرس ، ظرفيت كار و سلامت كلي رواني ايفا كنند." چالكيا مقاله اي درباره تاثير شمع هاي معطر در كاهش اضطراب نوشت ، اما ما مستقيماً در مورد يافته هاي او با او صحبت كرديم.

تاثير آرامش بخش شمع ها بر اساس نحوه پردازش بوي مغز است. بوي شمع هاي معطر سيستم ليمبيك ما را تحريك مي كند ، بخشي از مغز كه محل حافظه و احساسات ما است. هورمون هايي مانند سروتونين و دوپامين مي توانند براي تنظيم خلق و خو توليد شوند. بنابراين ، وضعيت عاطفي ما متأثر از رابطه اي است كه بين بوها ، خاطرات و احساسات وجود دارد. "

به طور خلاصه ، رايحه هاي خاصي مي توانند به خاطر خاطراتي كه در ارتباط با آنها داريد براي شما جذاب باشند. اما برخي از رايحه ها بارها و بارها باعث ايجاد هورمون هاي مشابه در افراد مختلف مي شوند و باعث مي شود آنها در آرامش بخشيدن به رايحه هاي خانگي محبوبيت زيادي پيدا كنند. اين عطرها مانند شمعداني ، اسطوخودوس و نعناع فلفلي «براي درمان اختلالات رواني و فيزيولوژيكي مختلف مفيد بوده است».

شمع احساس شادي و راحتي را افزايش مي دهد ،" ياسمن "احساسات مثبت و سطوح انرژي را بهبود مي بخشد." نعناع و نعناع هندي "ذهن خود را بيدار كنيد ... تمركز خود را تقويت كنيد و حافظه را تقويت كنيد" ، اما اگر به دنبال چيزي هستيد كه اضطراب شما را آرام كند ، رزماري ، ليمو ، بابونه و شمعداني براي شما مناسب است.

چالكيا پيشنهاد مي كند ، براي كساني كه براي حفظ ديدگاه مثبت خود در طول بيماري همه گير COVID-19 تلاش مي كنند ، استفاده از شمع هايي با رايحه مركبات ، كه ثابت شده است "روحيه شما را بالا مي برد و انرژي شما را افزايش مي دهد." او Choisya Diptyque را توصيه مي كند ، "شمعي با رايحه نارنج [با شكوفه] با نت هاي مركبات شيرين ، پرتقال تازه و برگ هاي سبز" يا "شمع حلبي معطر آهك وحشي واقعي براي كمي تحريك انرژي. شمع معطر NEOM Happiness ، "كه بوي فوق العاده ليموترش دارد ، مي تواند به شما در مثبت انديشي بيشتر كمك كند."

در اينجا چند شمع ديگر با نت هاي معطر ثابت شده است كه اضطراب را آرام مي كند. ما مطمئن هستيم كه آنها فضاي كار جديد شما را در خانه گرم كرده و در چنين زمان هاي نامطمئن به شما آرامش مي دهند.

علم و هنر روشنايي اگر پيشرو نباشد هيچ چيز نيست و جابجايي شمع ، نماد خانه فروتنانه و مناسبت هاي معنوي ، توسط ساير اشكال نور جزء پيامدهاي اجتناب ناپذير پيشرفت مدرن است. امروزه توليد شمع معمولاً به عنوان يك صنعت كوچك در نظر گرفته مي شود ، اما در واقع اين واقعيتي نيست كه آقاي ديويد آلن در مقاله خود در اين مورد در موسسه فناوري هاي نفت در 14 فوريه نشان داد. تاريخ و دين از دوران باستان سادگي ساخت و ويژگي مستقل آن را براي استفاده در شرايط مختلف كه به نور نرم و آسان نياز است ، ستوده است. اساساً استوانه اي از چربي يا موم كه يك هسته يا فتيله فيبري را در بر مي گيرد و در اشكال و اندازه هاي مختلف ريخته مي شود ، شكل آن در طول سنين متفاوت بوده اما اندك است. اخيراً عمدتا به كارآيي و ارزان شدن روش هاي توليد توجه شده است ، در حالي كه ميزان تكامل هنري در شكل و شمايل فرم و جلوه هاي تزئيني به دست آمده در محصول مدرن قابل تشخيص است. صنعت شمع ، تا آنجا كه به فرآيند توليد مربوط مي شود ، يك امر نسبتاً ساده است ، اما فناوري پشت آن به هيچ وجه چندان ساده نيست. نويسنده نه تنها با ارائه يك گزارش جامع از موضوع ، بلكه همچنين در توصيف فناوري ضروري ، خدمات خوبي انجام داده است. در حالي كه صنعت نفت نمي تواند شمع را به عنوان محصول خود معرفي كند ، اين مقاله به وضوح نشان مي دهد كه اين مقاله تجاري به هيچ وجه اهميت چنداني ندارد و پيوند بين روغن هاي هيدروكربوري و چربي ها و موم هاي صابون شده يكبار ديگر به خوبي با آن نشان داده شده است. مطالعه و توصيف فني

براي ساير كاربردها ، شمع (ابهام زدايي) را ببينيد.

شمع در چوب شمع

شمع هاي مخروطي در Basilique Notre-Dame de Fourvière
شمع يك فتيله قابل اشتعال است كه در موم جاسازي شده است ، يا يك ماده جامد قابل اشتعال ديگر مانند پيه ، كه نور ، و در برخي موارد ، يك عطر را فراهم مي كند. يك شمع همچنين مي تواند گرما يا روشي براي حفظ زمان ارائه دهد.

شخصي كه شمع مي سازد به طور سنتي به عنوان چندلر شناخته مي شود. [1] دستگاه هاي مختلفي براي نگهداري شمع ها اختراع شده است ، از شمعدان هاي روميزي ساده ، كه به عنوان جا شمعي نيز شناخته مي شوند ، تا شمعدان و لوسترهاي مفصل. [2]

براي سوزاندن شمع ، از منبع حرارتي (معمولاً شعله برهنه كبريت يا فندك) براي روشن شدن فتيله شمع استفاده مي شود كه مقدار كمي از سوخت (موم) را ذوب كرده و بخار مي كند. پس از تبخير ، سوخت با اكسيژن موجود در اتمسفر تركيب شده و مشتعل مي شود و شعله اي ثابت ايجاد مي كند. اين شعله گرماي كافي را براي روشن نگه داشتن شمع از طريق زنجيره اي از رويدادهاي خود پايدار فراهم مي كند: گرماي شعله بالاي جرم سوخت جامد را ذوب مي كند. سپس سوخت مايع از طريق فتيله از طريق عمل مويرگي به سمت بالا حركت مي كند. سوخت مايع در نهايت بخار مي شود تا در شعله شمع بسوزد.

وقتي سوخت (موم) ذوب و سوزانده مي شود ، شمع كوتاه مي شود. قسمتهايي از فتيله كه سوخت بخار منتشر نمي كند در شعله مصرف مي شود. سوزاندن فتيله طول قسمت در معرض فتيله را محدود مي كند ، بنابراين دماي سوزاندن و ميزان مصرف سوخت را ثابت نگه مي دارد. برخي از فتيله ها به منظور مرتب كردن سوزاندن آهسته تر و مداوم و همچنين جلوگيري از كشيدن سيگار ، معمولاً با قيچي (يا دستگاه مخصوص فتيله) ، معمولاً به اندازه يك چهارم اينچ (0.7 سانتيمتر) نياز به پيرايش دارند. قيچي شمعي مخصوصي به نام "snuffers" براي اين منظور در قرن 20 توليد شد و اغلب با يك خاموش كننده تركيب مي شد. در شمع هاي مدرن ، فتيله به گونه اي ساخته شده است كه هنگام سوختن خم مي شود. اين اطمينان مي دهد كه انتهاي فتيله اكسيژن مي گيرد و سپس توسط آتش مصرف مي شود-فتيله اي كه خود را كوتاه مي كند. [3]

قبل از شمع ، مردم از لامپ هاي روغني استفاده مي كردند كه در آن يك فتيله روشن در يك ظرف روغن مايع قرار داشت. روميان شروع به ساختن شمع هاي فرو رفته واقعي از پيه ، در حدود 500 قبل از ميلاد كردند. [5] شمع هاي اروپايي در دوران باستان از اشكال مختلف چربي طبيعي ، پيه و موم ساخته مي شد. در روم باستان ، شمع ها از پيه ساخته شده بودند زيرا هزينه موم زنبور عسل ممنوع بود. [6] ممكن است آنها در يونان باستان نيز وجود داشته باشند ، اما اصطلاحات دقيق تعيين آن را دشوار مي كند. [6] اولين شمع هاي باقيمانده در حدود 200 سال قبل از ميلاد در هان چين ايجاد شد. اين شمع هاي اوليه چيني از چربي نهنگ ساخته شده اند.

در قرون وسطي بيشتر از شمع پيه استفاده مي شد. در قرن سيزدهم شمع سازي در انگلستان و فرانسه تبديل به يك هنر صنفي شده بود. شمع سازان (چندلرها) خانه به خانه مي رفتند و از چربي هاي آشپزخانه كه براي اين منظور ذخيره شده بود شمع مي ساختند يا شمع هاي خود را از مغازه هاي كوچك شمع سازي مي ساختند و مي فروختند. [7] موم زنبور عسل ، در مقايسه با پيه حيواني ، تميز و بدون شعله دودي مي سوزد. شمع هاي موم زنبور عسل گران قيمت بودند و تعداد كمي از مردم مي توانستند آنها را در خانه هاي خود در قرون وسطي اروپا بسوزانند. با اين حال ، آنها به طور گسترده اي براي مراسم كليسا مورد استفاده قرار گرفتند. [8]

در قرنهاي 18 و 19 ، اسپرماستي ، ماده مومي توليد شده توسط نهنگ اسپرم ، براي توليد شمع برتر استفاده شد كه طولاني تر ، روشن تر و بوي توهين آميز نمي داد. [9] بعدها در قرن هجدهم ، روغن كلزا و روغن كلزا به عنوان جايگزين هاي ارزان تر مورد استفاده قرار گرفت.

ساخت شمع در اواسط قرن 19 به يك بازار انبوه صنعتي تبديل شد. در سال 1834 ، جوزف مورگان ، [10] كارگري از منچستر انگلستان ، دستگاهي را ثبت كرد كه انقلابي در ساخت شمع ايجاد كرد. با استفاده از استوانه اي با پيستون متحرك ، مي توان شمع هاي قالب گيري شده را به طور مداوم توليد كرد تا شمع ها در حالت جامد خارج شوند. اين توليد مكانيزه كارآمد ، حدود 1500 شمع در ساعت توليد مي كرد. اين باعث شد شمع ها كالايي مقرون به صرفه براي توده مردم باشند. [11] شمعدانسازها نيز از رشته هاي پنبه اي با بافت محكم (و نه پيچ خورده) شروع به ساخت فتيله كردند. اين تكنيك باعث مي شود كه فتيله ها هنگام سوختن به هم پيچيده شوند و ارتفاع فتيله و در نتيجه شعله حفظ شود. از آنجا كه قسمت زيادي از فتيله اضافي سوزانده مي شود ، از اين فتيله هاي "خود پيرايش" يا "خود مصرف" ياد مي شود. [12]

در اواسط دهه 1850 ، جيمز يانگ موفق به تقطير موم پارافين از زغال سنگ و شيل هاي نفتي در باتگيت در غرب لوتيان شد و يك روش توليد تجاري مناسب را توسعه داد. [13] از پارافين مي توان براي ساخت شمع هاي ارزان قيمت با كيفيت بالا استفاده كرد. اين موم سفيد مايل به آبي بود كه بر خلاف شمع هاي پيه بطور تميز مي سوزد و بوي نامطبوعي بر جاي نمي گذارد. در پايان قرن 19 شمع ها از موم پارافين و اسيد استئاريك ساخته شد.

در اواخر قرن نوزدهم ، شمع هاي پرايس ، مستقر در لندن ، بزرگترين توليد كننده شمع در جهان بود. [14] اين شركت توسط ويليام ويلسون در سال 1830 تاسيس شد ، [15] پيشگام پياده سازي تكنيك تقطير با بخار بود و بدين ترتيب توانست شمع هايي را از طيف وسيعي از مواد اوليه شامل چربي پوست ، چربي استخوان ، روغن ماهي و گريس هاي صنعتي توليد كند.

با وجود پيشرفت در ساخت شمع ، صنعت شمع با معرفي روشهاي برتر نورپردازي ، از جمله نفت سفيد و لامپها و اختراع لامپ رشته اي در سال 1879 به سرعت رو به افول رفت. از اين به بعد ، شمع ها بيشتر به عنوان يك وسيله تزئيني به بازار آمد. [16]

مدتها قبل از اختراع لامپ ، شمعها و فانوسها منبع اصلي نور ما بودند.

در دنياي امروز ، شمع ها به عنوان تزئين ، مراسم و انتشار عطرهاي آرامش بخش استفاده مي شوند. اكثر شمع هاي مدرن از موم پارافين ساخته مي شوند ، اما معمولاً از موم زنبور عسل ، موم سويا يا موم نخل نيز ساخته مي شوند.

بحث هايي درباره اين وجود دارد كه آيا شمع سوزي براي سلامتي شما مضر است يا خير. برخي از مردم ادعا مي كنند كه شمع ها سموم بالقوه مضر را آزاد مي كنند.

با اين حال ، افراد طرف ديگر استدلال مي گويند كه شمع ها به اندازه كافي حاوي اين سموم نيستند تا تهديدي براي سلامتي باشد.

ما به بررسي آنچه علم در مورد شمع سوزي يافته است خواهيم پرداخت و حقايق را از تصورات غلط رايج جدا خواهيم كرد.

آيا شمع ها سمي هستند؟
مقالات زيادي در اينترنت وجود دارد كه خطرات احتراق شمع را توضيح مي دهد.

با اين حال ، بسياري از اين مقالات از شواهد غير قطعي يا هيچ شواهدي براي اثبات ادعاهاي خود استفاده مي كنند.

آيا فتيله شمع از سرب ساخته شده است؟
شمع هاي شمعي در ايالات متحده در حال حاضر حاوي سرب نيستند.

در سال 2003 ، كميسيون ايمني محصولات مصرفي ايالات متحده (CPSC) راي به ممنوعيت فروش و توليد شمع با فتيله هاي سربي داد. آنها همچنين واردات شمع هاي حاوي سرب از كشورهاي ديگر را ممنوع كردند.

اكثر توليدكنندگان شمع در دهه 1970 استفاده از سرب در شمع هاي خود را متوقف كردند. به دليل نگراني هايي مبني بر اينكه دود مي تواند باعث مسموميت با سرب شود ، به ويژه در كودكان ، شمع هاي حاوي سرب از بازار حذف شد.