براي ساير كاربردها ، شمع (ابهام زدايي) را ببينيد.

شمع در چوب شمع

شمع هاي مخروطي در Basilique Notre-Dame de Fourvière
شمع يك فتيله قابل اشتعال است كه در موم جاسازي شده است ، يا يك ماده جامد قابل اشتعال ديگر مانند پيه ، كه نور ، و در برخي موارد ، يك عطر را فراهم مي كند. يك شمع همچنين مي تواند گرما يا روشي براي حفظ زمان ارائه دهد.

شخصي كه شمع مي سازد به طور سنتي به عنوان چندلر شناخته مي شود. [1] دستگاه هاي مختلفي براي نگهداري شمع ها اختراع شده است ، از شمعدان هاي روميزي ساده ، كه به عنوان جا شمعي نيز شناخته مي شوند ، تا شمعدان و لوسترهاي مفصل. [2]

براي سوزاندن شمع ، از منبع حرارتي (معمولاً شعله برهنه كبريت يا فندك) براي روشن شدن فتيله شمع استفاده مي شود كه مقدار كمي از سوخت (موم) را ذوب كرده و بخار مي كند. پس از تبخير ، سوخت با اكسيژن موجود در اتمسفر تركيب شده و مشتعل مي شود و شعله اي ثابت ايجاد مي كند. اين شعله گرماي كافي را براي روشن نگه داشتن شمع از طريق زنجيره اي از رويدادهاي خود پايدار فراهم مي كند: گرماي شعله بالاي جرم سوخت جامد را ذوب مي كند. سپس سوخت مايع از طريق فتيله از طريق عمل مويرگي به سمت بالا حركت مي كند. سوخت مايع در نهايت بخار مي شود تا در شعله شمع بسوزد.

وقتي سوخت (موم) ذوب و سوزانده مي شود ، شمع كوتاه مي شود. قسمتهايي از فتيله كه سوخت بخار منتشر نمي كند در شعله مصرف مي شود. سوزاندن فتيله طول قسمت در معرض فتيله را محدود مي كند ، بنابراين دماي سوزاندن و ميزان مصرف سوخت را ثابت نگه مي دارد. برخي از فتيله ها به منظور مرتب كردن سوزاندن آهسته تر و مداوم و همچنين جلوگيري از كشيدن سيگار ، معمولاً با قيچي (يا دستگاه مخصوص فتيله) ، معمولاً به اندازه يك چهارم اينچ (0.7 سانتيمتر) نياز به پيرايش دارند. قيچي شمعي مخصوصي به نام "snuffers" براي اين منظور در قرن 20 توليد شد و اغلب با يك خاموش كننده تركيب مي شد. در شمع هاي مدرن ، فتيله به گونه اي ساخته شده است كه هنگام سوختن خم مي شود. اين اطمينان مي دهد كه انتهاي فتيله اكسيژن مي گيرد و سپس توسط آتش مصرف مي شود-فتيله اي كه خود را كوتاه مي كند. [3]