قبل از شمع ، مردم از لامپ هاي روغني استفاده مي كردند كه در آن يك فتيله روشن در يك ظرف روغن مايع قرار داشت. روميان شروع به ساختن شمع هاي فرو رفته واقعي از پيه ، در حدود 500 قبل از ميلاد كردند. [5] شمع هاي اروپايي در دوران باستان از اشكال مختلف چربي طبيعي ، پيه و موم ساخته مي شد. در روم باستان ، شمع ها از پيه ساخته شده بودند زيرا هزينه موم زنبور عسل ممنوع بود. [6] ممكن است آنها در يونان باستان نيز وجود داشته باشند ، اما اصطلاحات دقيق تعيين آن را دشوار مي كند. [6] اولين شمع هاي باقيمانده در حدود 200 سال قبل از ميلاد در هان چين ايجاد شد. اين شمع هاي اوليه چيني از چربي نهنگ ساخته شده اند.

در قرون وسطي بيشتر از شمع پيه استفاده مي شد. در قرن سيزدهم شمع سازي در انگلستان و فرانسه تبديل به يك هنر صنفي شده بود. شمع سازان (چندلرها) خانه به خانه مي رفتند و از چربي هاي آشپزخانه كه براي اين منظور ذخيره شده بود شمع مي ساختند يا شمع هاي خود را از مغازه هاي كوچك شمع سازي مي ساختند و مي فروختند. [7] موم زنبور عسل ، در مقايسه با پيه حيواني ، تميز و بدون شعله دودي مي سوزد. شمع هاي موم زنبور عسل گران قيمت بودند و تعداد كمي از مردم مي توانستند آنها را در خانه هاي خود در قرون وسطي اروپا بسوزانند. با اين حال ، آنها به طور گسترده اي براي مراسم كليسا مورد استفاده قرار گرفتند. [8]

در قرنهاي 18 و 19 ، اسپرماستي ، ماده مومي توليد شده توسط نهنگ اسپرم ، براي توليد شمع برتر استفاده شد كه طولاني تر ، روشن تر و بوي توهين آميز نمي داد. [9] بعدها در قرن هجدهم ، روغن كلزا و روغن كلزا به عنوان جايگزين هاي ارزان تر مورد استفاده قرار گرفت.